Brookes soap - monkey brand

En Christian Beck, alias Bosse-de-Nage werd in 1901 reiziger in zeepwaren, van alle markten thuis: Starlight, Lulu, Sunbeam, Lux en Brooke (Temps mêlés, oct. 1966, p. 22). De handel in zwarte zeep moet in Belgie voorspoedig verlopen zijn. Beck geeft er over op dat hij met weinig inspanning een fortuin verdiende. Charles Baudelaire schreef er een halve eeuw eerder al over. Iedere stad heeft zijn eigen geur: Lyon ruikt naar kolen, Parijs naar zure kool. Brussel ruikt naar zwarte zeep, de hotelkamers, de bedden, de servetten, alles ruikt naar zwarte zeep (O.C. t. II, p. 1321).
Brooke’s zeep had in deze periode magistrale advertenties, collages (in de stijl van ‘What a life!’, zie R. Queneau, Bâtons, chiffres et lettres, 1950) waar meestal een aap in voor kwam: Brooke’s soap, monkey brand, for scrubbing kitchen tables and floors. De zeep, die niet bestemd was voor het wassen van kleding, ‘won’t wash clothes’, prees zich in een advertentie in de London illustrated news van 1 oktober 1897 als volgt aan: ‘Brooke’s monkey brand soap for making bicycles look like new’. Zonder twijfel het werk van een scheepsknaapje. Het reizen zat de mousse in het bloed. In 1913 publiceerde hij een verzameling reisverhalen over Italië bij de Mercure de France, waaraan vele van zijn literaire vrienden een bijdrage leverden.